บทที่ 5 เธอแต่งงานกับผู้ชายที่เธอเคยพบเพียงครั้งเดียว

สี่สิบนาทีต่อมา แคสซี่เห็นโจเซฟยืนอยู่ด้านนอกสำนักงานจดทะเบียนสมรส เขาดูโดดเด่น ร่างสูงสง่า สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวรีดเรียบกริบกับกางเกงขายาวสีดำ

เธอรีบจอดรถแล้วก็รีบเดินเข้าไปหาเขา “คุณมาจริงๆ ด้วย”

น้ำเสียงของแคสซี่เจือความประหลาดใจเล็กน้อย

โจเซฟหันมา ขมวดคิ้วเมื่อได้กลิ่นเหล้าที่ยังติดตัวเธอมาจากเมื่อคืน “คุณยังไม่ได้อาบน้ำ”

แคสซี่รู้สึกอับอายขึ้นมาทันที “เมื่อคืนฉันดื่มหนักไปหน่อยแล้วก็เผลอหลับไปเลยค่ะ พอตื่นเช้ามาก็รีบร้อนออกมาเลย”

เมื่อเห็นสีหน้าดูแคลนมากขึ้นของโจเซฟ เธอก็รีบยืนยัน “วันนี้มันเป็นอุบัติเหตุจริงๆ ค่ะ ปกติฉันอาบน้ำทุกวันนะคะ”

ขณะที่พูด เธอก็พิจารณารูปร่างหน้าตาของเขาไปด้วย

เมื่อคืนที่บาร์ เธอรู้แค่ว่าโจเซฟหน้าตาดี แต่พอมาเห็นตอนกลางวัน เธอก็พบว่าเขาไม่ใช่แค่หล่อเหลา ด้วยเครื่องหน้าคมคาย ดวงตาใสกระจ่างแต่เย็นชา แต่ผิวของเขายังไร้ที่ติจนมองไม่เห็นรูขุมขนเลยสักนิด

เสียงซุบซิบของหนุ่มสาวที่เดินผ่านแว่วมา

“เขาหล่อมากเลย”

“ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่เลวนะ”

“ลูกของพวกเขาต้องหน้าตาดีแน่ๆ”

โจเซฟเลิกคิ้วแล้วพูดตรงๆ ว่า “เราจะไม่มีลูกกัน อีกสามปีเราจะหย่ากัน ผมจะให้เงินคุณมากพอที่จะใช้ชีวิตสบายๆ ไปได้ตลอดชีวิต แล้วผมก็จะไม่ไปพบครอบครัวคุณด้วย คิดดูให้ดี ถ้าคุณไม่ตกลง ก็ไปได้เลย”

แคสซี่รู้สึกจุกในอก เหมือนตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เธอคิดว่าเขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็นเมื่อคืนเสียอีก

เธอพูดกับตัวเองในใจ ‘เอาน่า สามปีก็สามปี’

ด้วยเสน่ห์ของเธอ เธอเชื่อมั่นว่าเธอจะทำให้โจเซฟตกหลุมรักเธอได้ภายในสามปี

เธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะรักษาสถานะการเป็นอาสะใภ้ของอาร์เธอร์ให้ได้

“ตกลงค่ะ” แคสซี่ตอบ

พวกเขาเข้าไปทำเรื่องจดทะเบียน โจเซฟยื่นใบขับขี่ของเขาให้ และตอนนั้นเองที่แคสซี่ได้รู้ว่าชื่อจริงของเขาคือ โจเซฟ เฮอร์นันเดซ

แม่ของอาร์เธอร์ไม่ได้นามสกุลฟอสเตอร์หรอกเหรอ เขาก็น่าจะนามสกุลฟอสเตอร์ด้วยสิ

แคสซี่งุนงงและถามขึ้นว่า “ทำไมคุณถึงนามสกุลเฮอร์นันเดซล่ะคะ”

โจเซฟซึ่งกำลังก้มหน้าเซ็นเอกสาร แทบไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง “ผมใช้นามสกุลแม่” เขาตอบแบบไม่ใส่ใจ

“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง” แคสซี่พูด พลางตระหนักว่าเธออาจจะทักคนผิด ซึ่งทำให้เธอใจหายวาบ

เธอเข้ามาตีสนิทเขาก็เพราะเขาเป็นคุณอาของอาร์เธอร์ เธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะเป็นอาสะใภ้ของอาร์เธอร์ นั่นคือเป้าหมายของเธอ

แต่มีบางอย่างที่รู้สึกไม่ชอบมาพากล

สิบนาทีต่อมา พวกเขาก็ได้ใบทะเบียนสมรสมาอยู่ในมือ

แคสซี่รู้สึกทั้งเศร้าและไม่อยากจะเชื่อ

เธอคิดมาตลอดว่าเธอจะได้แต่งงานกับอาร์เธอร์ แต่ตอนนี้เธอกลับแต่งงานกับผู้ชายที่เพิ่งเคยเจอหน้ากันแค่ครั้งเดียว

“นี่ข้อมูลติดต่อของผม ผมต้องไปแล้ว” โจเซฟพูด พลางเขียนเบอร์โทรศัพท์ลงบนเศษกระดาษแล้วเตรียมจะจากไป

“เดี๋ยวก่อนค่ะ” แคสซี่รีบห้ามเขาไว้ “ตอนนี้เราเป็นสามีภรรยากันแล้วนะคะ เราก็ควรจะอยู่ด้วยกันสิ ถึงแม้ว่าอีกสามปีเราจะหย่ากัน แต่ตามกฎหมายเราก็ยังผูกพันกันอยู่นะคะ”